اطلاعات بیشتر باشه، مرسی برای ارائه بهترین تجربه کاربری به شما، ما از کوکی ها استفاده میکنیم

با دادن پیام، ارسال کارت، مشاهده پروفایل و افزودن هر فرد به لیست دوستان به شما امتیاز داده خواهد شد - میزان امتیازی که افزوده میشود بستگی به لول فردی دارد که برای او پیام میفرستید هرچه لول او بالا تر باشد شما امتیاز بیشتری میگیرد - امتیاز های دریافتی شما بر اساس میزان علاقه مندی شما به لول ، پوینت و لیدر بورد تقسیم خواهد شد - - روش تقسیم هر امتیاز دریافتی و یا اعتبار های گوهر بسته به میزان لایک شما به پوینت، لول و لیدر بورد دارد - علاوه بر ارسال پیام شما میتوانید امتیاز های خود را با خرید آنلاین امتیاز جبران کنید - یرای افزایش امتیاز در مورد دلخواه شما میتوانید مورد دلخواه را بیشتر دوست داشته باشید - با فعال کردن بازی، نواری در بالای صفحه به شما وضعیت امتیازهایتان را نمایش میدهد اما برای مشاهده امتیازات و رده بندی های کامل خود با فشردن دکمه "اطلاعات کامل بازی" وارد صفحه اطلاعات بازی شوید و امتیاز های خود را مشاهده یا تبدیل نمایید

امتیازات پوینت برای شما این کاربرد را دارند که میتوانید با پوینت خودتان وقتی به مقدار معینی برسد اشتراک ویژه خریداری نمایید

امتیازات لول برای شما این کاربرد را دارند که هرچه لول شما بالاتر باشد، افراد با ارسال پیام یا کارت یا افزودن شما به لیست دوستانشان امتیاز بیشتری دریافت میکنند

امتیازات لیدر بورد برای شما این کاربرد را دارند در جدول 100 کاربر برتر سایت قرار میگیرد و در صورتی که امتیاز شما بالاتر باشد در صفحه اول سایت در جدول 10 کاربر برتر سایت نمایش داده خواهید شد

اعتبار گوهر که هر روز به ازای ورود به گوهردشت به شما داده میشود در صفحه اطلاعات بازی قابل تبدیل به پوینت، لول و لیدر برد است

pouyan tabatabaei

× گویند، مگو سعدی چنیدن سخن از عشق می گویم و بعد از من گویند به دوران ها

آدرس وبلاگ من

somespeechoflove.goohardasht.com

آدرس صفحه گوهردشت من

goohardasht.com/pouyan.tabatabaei

?????? ???? ?????? ???? ????? ????? ??? ????

گروهای عضو شده

استقلالیها

دوستداران حافظ

pouyan مشاهده تمام گروهاي

طلعت آن باش که آنی دارد

از منظر فیزیکی، "آن" همان "لحظه" است: کوچکترین واحد زمان. اما پدیدارشناسی تجربه ما از "آن" و "لحظه" عمیقاً متفاوت است. "آن" لحظه درخشان است- کوچکترین واحد زمان است که یکباره می درخشد، مثل حشره ای شب تاب که در اوج یک دم می تابد و می میرد. درخشش "آن" مثل اتاق ویلسون است که ابرهایش از گذرنامرئی ذرّه های بنیادی باردار می شود، یا مثل پرده حریری است که در آستانه پنجره تاب می خورد و از حضور ناپیدای باد پرده برمی دارد.
گاهی مثلاً از ورای قاب لحظه نگاه می کنی و تصویر نوزادی را می بینی که در آغوش مادرش شیرین خفته است. در اینجا آنچه هست همان است که هست: نوزاد، نوزاد است و مادر، مادر. اما گاهی تصویر خفته یکباره در قاب لحظه جان می گیرد، و نوزاد و مادر این بار به چیزی ژرفتر در ورای خود اشارت می کنند- به عشق، زندگی، امید، خانه. اینجاست که "لحظه" به "آن" بدل می شود. "آن" لحظه باردار است- پنجره ای است که ابدیت از ورای آن سرک می کشد، شهود ابدیت است در کوچکترین واحد زمان.
دیده جان بین و چشم زیبانگر نگاهی است که در گودال حقیر زمان، مرواید "آن" را صید می کند. شکار "آن" فصل مشترک عرفان اصیل و هنر والاست.